Pszczoły na przystanku

Jak to możliwe, że  sympatyczni, wykształceni  chłopcy z pięknym uśmiechem,  przystojni  i opaleni,   szukają  żony   w Internecie, gdy wokół tyle dziewczyn…?

Ale zacznijmy od początku. Wracałam z Ełku nocnym autobusem. Wysiadłam w łodzi Kaliskiej o 5.30 rano i już po chwili nadjechał 52. Wysiadłam przy Mc Donaldzie i wsiadłam do tramwaju.  Razem ze mną wyszli dwaj weseli faceci nie tylko po piwie. Rozsiedli się na ławeczce w promieniach słońca i prowadzili  wesołą  pogawędkę. Była niedziela,  wokół cicho i pusto.  Na wszelki wypadek postawiłam walizki nieco dalej, bo nie wiadomo, co za jedni… i wyciągnęłam aparat. Było  promiennie.  Błyszczało powietrze i tory,  i smukłe nogi latarni.

- Dobre światło - powiedział do mnie przystojny szatyn

- Nie zaczepiaj pani! -  rzucił od niechcenia blondyn i czknął, co mi się nie spodobało, więc odsunęłam walizki nieco dalej.

- My nie kradniemy -  zauważył   szatyn  z iskierkami w oczach  i uśmiechnął się szeroko pokazując wspaniałe zęby.

- Z pijakami nigdy  nic nie wiadomo- odparłam ( też z uśmiechem).

- Nie jesteśmy pijakami, obaj mamy studia  i pracujemy. Skończyłem grafikę na ASP.  Szukam żony  i oto skutki . Sama pani widzi. Te dziewczyny to po prostu dramat.  Spałbym sobie rano przytulony do piersi… , zostałbym ojcem…  (rozmarzył się).  Od dziesięciu lat wychowuję dzieciaki moich sióstr, jestem prawie jak ojciec, niech się pani nie śmieje. Ja naprawdę lubię dzieci. Miałem dziewczynę, ale została gwiazdą a druga zostawiła mnie i poszła do TVN.  Pracuje w telewizji.  A ja szukam fajnej, ładnej dziewczyny, która kocha przyrodę.  Mam  dom na wsi.  Te współczesne dziewczyny to  albo kasa, albo gwiazda a w środku pusto.

- Meryl  Streep jest wielką gwiazdą a jaka uduchowiona - zauważyłam

- Meryl  Streep  to  rooozgwiazda! - zauważył blondyn i czknął

- Zachowuj się przy pani!- powiedział szatyn i nie przytulaj się do mnie, bo śmierdzisz !

- Ty też piłeś…  zauważył kolega  w granatowej, twarzowej koszulce

- Ale mniej . Jestem prawie trzeźwy- roześmiał się szatyn i klepnął kumpla w bark

- Na trzynastą muszę być w pracy. Ta mój kolejny dramat. Taki start po studiach dla dobrego studenta a nawet wybitnego to nieporozumienie

-Nie wiedziałem, że jesteś wybitny- zauważył  blondyn z kpiną

- Bo miałeś inny kierunek- odparł szatyn

- Gdzie by tu spotkać fajną dziewczynę…? - ciągnął

- Są tysiące samotnych kobiet- powiedziałam- ładnych i mądrych

- 45 plus- to tak - odparli prawie jednocześnie

- A może ma pani córkę?

- Tak.

-A ile ma lat?  zainteresowali się

- Właśnie skończyła ASP

- Jak się nazywa?

- Nie studiowała w Łodzi lecz w Warszawie

-Czy to ona pomalował pani paznokcie…?

- Nie

- Pani robi zdjęcia, czuje pani światło.  Lubi pani naturę?

- Jasne, urodziłam się nad Selmętem

-A co to takiego?- zapytał

- Jezioro na Mazurach

- Aaa!  A ja pływałem kajakiem po Śniardwach i na środku jeziora wskoczyłem do wody. Po prostu musiałem!  powiedział z zapałem.

 Blondyn znowu czknął

- Zachowuj się pijaku!- ofuknął go

- Przepraszam - powiedział  jasny

 Po kilku komplementach - modnie i wysoko ostrzyżony szatyn podszedł do mnie ze smartfonem i pokazał mi swoje ogłoszenie ze zdjęciem. Na kajaku siedział chłopak w szortach i unosił wiosło do góry, naprężając mięśnie. Byłam zdegustowana, bo przypominał striptizera a   nie sympatycznego chłopaka w jasnozielonej, sportowej koszulce.

- Pan tu wygląda jak brojler. Gdybym zobaczyła taką fotkę od razu bym uciekła. 

- Ale dziewczyny to lubią- zaoponował

- Jakie dziewczyny…? (spytałam), chyba  głupie.  Pan siebie tym zdjęciem przekreśla…

- Widzisz durniu! Słuchaj  pani!- powiedział blondyn- A to dobre! Brojler ! i śmiał się na cały głos.

- Ale niech pani przeczyta pod spodem - ciągnął szatyn

Zdążyłam przeczytać:  Grafik po ASP, 28 lat, 187cm szuka … - i przestałam

- Dziewczyna, jakiej pan szuka nie przeczyta tego ogłoszenia

- Dlaczego nie urodziłem się dwadzieścia lat wcześniej… jęknął szatyn  z uśmiechem

- Nam się podobają niektóre starsze kobiety…- dodał

- Ale mnie nie podobają się aż tak młodzi faceci –ucięłam krótko

- Zostanę pani zięciem! – wykrzyknął  szatyn z zapałem.  Jestem grafikiem i mam pasiekę niedaleko stąd. Królewskie pszczoły!

- Naprawdę? zdziwiłam się, bo znałam wieś, którą wymienił i faktycznie są tam ule.

- Ja też mam studia! – powiedział blondyn prostując się.

W tym czasie nadjechał tramwaj. Wsiedliśmy gadając o tym i owym i  okazało się, że znamy dyrektora szkoły, za którym wspólnie nie przepadamy.  Znowu wysiedliśmy na tym samym przystanku.

- Pani tu mieszka?- spytali

- Tak

- A my na sąsiedniej ulicy. Odprowadzimy panią.

Nieśli moje walizki, unosząc je do góry jak sztangi.

- Ale ciężkie, co pani do nich nakładła…?

- Książki, laptop itp., ale mają kółka- odparłam

- My lubimy ćwiczyć- uśmiechnął się blondyn

- Zabawne spotkanie- powiedziałam przystając po bramą

- To przeznaczenie- podsumował szatyn i dodał: dziękujemy za miły poranek i zapraszam na miód

-  Do widzenia!

  Przeszłam przez podwórko. Walizki wesoło dudniły po płytach a  pod jabłonią  na trawie żółciły się papierówki.

-