Smutne dziecko

Nie ma nic smutniejszego

niż niechciane dziecko

Patrzy zza ogrodzenia

jak inni się bawią

i ogarnia je ból

Nie potrafi iść

Nie potrafi biec

Nie wie że jest piękne

Nie płynie w nim łabędź

Nie może wysypać iskier

Nie może być królem

mieć swoich poddanych

zapatrzonych

w pierwsze słowa i kroki

w jego pierwszą kupę

samodzielną- wykonaną w nocnik

Odtąd jest taki dumny

że zaszczytu wycierania pupy

może dostąpić jedynie ktoś ważny

czasem jest to gość

o złotych włosach

wskazany jak dworzanin

gość zapatrzony w czarodziejskie minki

bierze papier i idzie

do toalety króla

a król pokazuje dumnie:

Zobacz jak wiele

         dziś zrobiłem!

Smutne dziecko

grzebie w kupie patykiem

i odchodzi z żalem

że tylko tyle z niego

A całkowicie samotne

wchodzi w nią stopami

i depcze ze złością

lub smaruje ściany

żeby ktoś zauważył

jego wielki żal

nienawiść

         która śmierdzi

od rana do nocy

        

         Niekochane dziecko

         patrzy na jaskółki

         tylko wtedy gdy są poranione

         gdy wypadły z gniazda

         gołe i nieporadne

         Zagląda w ich żółte gardła

         z wielkim głodnym żołądkiem

i myśli:

         Ja także jestem brzydki

Czasem dostaje bólu brzucha

by ktoś mu przyniósł lekarstwo

lub otulił kołderką

żeby przeczytał bajkę

wyprał koszulkę

i podłożył pieniążek

gdy wypadnie ząbek

Rozpacza

jeśli ząbek wpadnie do umywalki

i zgubi się na zawsze

bo nie przyjdzie wróżka

która odmienia mamę

która odmienia babcię

która ma złotą karocę

i jest tak bogata

 że on nie będzie biedny

że da mu złoty pałac

zamiast pijackiej nory

że pozna swego ojca

który siedzi w więzieniu

że zginie, umrze, nie wstanie

uduszony- rozmyty- otruty

starty na pył - na zawsze

codzienny krzyk nad głową