Transformacje

Czemu tak bardzo

boję się robaków

skoro wśród nich

było tak bezpiecznie

Opuszczałam swój szczurzy ogon

a one go łaskotały

jak białe pocałunki

kiedy różowe świnie

bawiły się w błocie

I nie przeszkadzał mi smród gówna

z wielkiej białej dupy

otwartej nade mną

jak śpiące oko Boga

Byłam bezpieczna

w głębokim kącie latryny

wypełnionej łajnem

na krawędzi świata

Gdy zapadała noc

wchodziłam do jeziora

i płynęłam na drugi brzeg

Kładłam się na łące

 i patrzyłam na jeże

Przechodziły koło mnie

i zastygały

w zbrojnych kopcach

a ja toczyłam je po trawie

jak kłujące piłeczki

a potem powoli

spychałam do jeziora

Bo stawałam się głodna