NINECZKA 3

Tam dalej jest dziwne drzewo. Wiszą na nim białe skarpetki. Dużo skarpetek…, tak mi się wydaje.

- I co ? Czy widziałeś kogoś?

- Obszedłem je dookoła ale nie było żywego ducha

- Chodźmy je zobaczyć- powiedziała Nineczka

- Pójdę pieszo – dodała

Szli gęsiego między krzewami i zobaczyli zielone drzewko – wyższe od mechanika ze dwa razy a na nim bielusieńkie skarpetki.

- Wygląda jakby ktoś je wyprał i tutaj zawiesił – dziwili się

- Kto to może być?

- Hej, hej! – jest tu ktoś? – zawołała

- Tylko ja- odparło niespodziewanie  drzewo

- Myślałam, że ktoś tutaj był i zawiesił skarpetki – powiedział dziewczynka

- Należą do mnie – odparło drzewo urażone

- Przepraszam. Nie wiedzieliśmy.

- Wkładam je od Święta – odparło

- A kiedy jest Twoje święto? – zapytała

- Kiedy je ustanowię.

- Rozumiem- powiedziała Nineczka trochę niepewnie i zaraz dodała

- Spadło Ci kilka skarpetek. Zaraz je zawieszę.

- To Smok je strąca. Dzisiaj już dwa razy tędy przechodził i nawet mnie nie zauważył.

- On jest zamyślony, nie zrobił tego specjalnie… tak myślę

- Nie lubię zamieszania a ten Smok się rozpycha…! ciągnęło Drzewo. Muszę się przenieść na drugą stronę lasu. A Ty dokąd idziesz?

-  Do Jesiennych Staruszek

- To jeszcze kawał drogi – powiedziało Drzewo przyjaźniej i uniosło się delikatnie, wyjmując korzenie z ziemi.

- Pójdę do strumienia, umyję się a potem założę skarpetki.

-  Nie musisz się wyprowadzać – powiedziała Nineczka

- I tak bym się przeniósł, nawet bez Smoka. Do widzenia !– zawołało- oddalając się

- Do widzenia – odpowiedzieli patrząc ze zdumieniem na powiewające na gałęziach skarpetki, które oddalały się z każdym krokiem

- Ale sensacja! – powiedział cicho Mechanik

- Po co mu skarpety, jak nie ma butów?- zdziwił się Pik

- A po co mu buty, przecież ma nogi w ziemi- uśmiechnęła się Ninka

- Ono chyba nie wie, że to ja zaśpiewałam i dlatego  Smok je potrącił.

- Strącił tylko kilka skarpetek… a on już się przenosi… jaki obrażalski- powiedział Pik

Skarpetkowe Drzewo oddalało się i w końcu zasłoniły je krzewy a trójka przyjaciół powróciła na ścieżkę. Słońce wzeszło wysoko, a nad lasem leciała chmura białych ptaków.

-  Te ptaki są inne- powiedział Mechanik strzygąc uszami

- To chyba koperty – dodała Ninka

- To są skarpety tego Drzewa! Porwał je wiatr! – zaszczekał Pik wesoło

 Patrzyli w niebo, na którym oddalała się biała chmura. Kiedy znikła za drzewami, śmiali się  idąc gęsiego ścieżką.

- Ciekawe, co teraz zrobi obrażalski bez swoich skarpetek?

- Będzie ich szukał!

 Rozglądali się uważnie dookoła, czy nie wisi gdzieś jakaś skarpetka i ostrożnie przechodzili po wielkich korzeniach starych drzew. Zielone i żółte liście miały wiele odcieni. Wiatr ucichł i było ciepło. Nineczka już dawno schowała czapkę do plecaka a teraz włożyła tam także płaszczyk.

Ścieżka wznosiła się coraz wyżej. Suche liście opadały z drzew.

- Coraz mniej trawy...- zmartwił się Mechanik

- Za to w dole jest bardzo dużo! - zaszczekał Pik

- Chyba nic się nie stanie, jeśli zboczę z trasy na obiad- powiedział koń

- My tu zostaniemy albo zjedziemy za tobą- powiedziała  Nineczka biorąc do ręki wielki liść, który leżał na ziemi

- Zjedziemy na nim po trawie jak na sankach i będziemy szybciej niż ty! zawołała wesoło!

- ja też, ja też -ucieszył się Pik

Dziewczynka złożyła 3 wielkie liście, które przypominały parasol i weszła na szczyt wzgórza. Usiadła na nich, patrząc jak Mechanik schodzi coraz niżej. Widok był piękny. Łagodne, wysokie zbocze kończyło się w dole wśród paproci.

Pik usiadł z tyłu i zawołał!

- Gazu!

Dziewczynka trzymała koniec liścia przed sobą jak lejce odchylając się do tyłu. Pik trzymał ją za pasek. Jechali po miękkiej trawie pokrzykując z radości.

- Ale zabawa!

- super!

Wpadli z impetem w paprocie i miękkie mchy. Mechanik był w połowie drogi. Schodził powoli, bo wokół niego było wiele soczystych traw.

- Zjedziemy jeszcze raz 

- ok powiedział Pik

Kiedy ponownie wchodzili na górę Mechanik potrząsał grzywą i skubał koniczynę.

Dziewczynka wzięła następny,  wielki liść i znowu razem z Pikiem usiedli na nim jak na dywaniku jadąc w dół wśród okrzyków. Jednak tym razem ich zielony parasol jechał wprost na konia.  Z impetem podcięli mu nogi i wszyscy razem staczali się w dół lądując w bagnach ukrytych wśród paproci. 

- Ratunku!- krzyknęła Nineczka 

Ciag dalszy tej opowieści z czasem zamieszczę tutaj... :)