Protest

„PROTESTUJEMY. NIE CHCEMY KOPALNI ARCHIDIECEZJI PORSZEWICE”. 

Zobaczyłam ten napis jadąc samochodem do Konstantynowa. Nieco dalej przy drodze na Lutomiersk wisiał podobny plakat. Był chłodny dzień marcowy. Mieszkańcy Florentynowa i Porszewic nie chcą kopalni piasku, zwłaszcza przy głównej drodze we wsi (D K nr 71). Archidiecezja Łodzi wykupiła około 13 hektarów zadrzewionego terenu (w pobliżu swojego ośrodka konferencyjnego) z myślą, by na tym zarobić, bo kilka kilometrów dalej buduje się trasę S 14. Za udostępnienie na 3 lata pól do eksploatacji piasku można otrzymać minimum 200 tysięcy od hektara. Nikt z samorządu nie poinformował mieszkańców, którzy w pobliżu mają swoje działki i domy o planowanej inwestycji. Któregoś dnia, w warkocie motorów padły wszystkie drzewa. Nikt nie brał pod uwagę strat dla krajobrazu ani tego, że biegają tu sarny, że w pobliżu jest zniszczony cmentarz ewangelicki a nieco dalej szlak spacerowy do uroczyska w Porszewicach z wielkimi drzewami parkowymi pomiędzy willami dawnych fabrykantów. Większość rozpadła się wraz z upływem czasu, ale kilka jest nadal zamieszkanych a jedna nawet pięknie odnowiona.

Okazało się, że prawie wszystkie pozwolenia są wydane, że nikt nie zapytał o zdanie tych, którzy tu żyją. Kilku zapaleńców podjęło walkę. Z powodu wirusa SARS Cov-2 nie można było organizować zgromadzeń, ale w maju zakazy zelżały. Wyruszyli w maskach i zebrali podpisy pod petycją do marszałka Łodzi, by nie wydał koncesji (pozwolenia) na wydobycie piasku. Kilku zapaleńców całymi dniami pisało kolejne listy, odwołania i skargi. Jednym z pierwszych był list do arcybiskupa Łodzi z prośbą o wycofanie się z decyzji, ale „Jego Ekscelencja” nie raczył odpowiedzieć. Potem pisano do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, by przyjrzało się władzom gminy i wstrzymało prace. Jednak Kolegium nie było zainteresowane. Założyli „Stowarzyszenie Protest Porszewice”, ogłosili się na facebooku https://www.facebook.com/groups/245213726921594/ nawiązali współpracę z organizacjami: Zielona Fala https://naszademokracja.pl/petitions/zatrzymajmy-biznes-archidiecezji-lodzkiej-w-lesie-w-porszewicach-las-to-nie-miejsce-na-biznes oraz „Tak dla Łodzi”. Piszą do prawników, profesorów, gazet, radia i telewizji. Niektórym zajmuje to wiele godzin każdego dnia. Organizują spotkania. Można o ich pracy przeczytać w internecie. Pisano o nich w Gazecie Wyborczej. Walka trwa od pięciu miesięcy. Wielu mówi, że z kurią jeszcze nikt nie wygrał, ale nie poddają się.

   Brzozy, sosny, topole i świerki wycięto w pień na dziesięciu hektarach.

  

Krajobrazy Porszewic były malownicze, dlatego w przeszłości fabrykanci Łodzi wybrali je na swoje letniskowe wille. Dziś na tej drodze po prawej stronie jest kopalnia piasku Okołowice. Zdjęcie poniżej pokazuje zmieniony krajobraz.

Dwunastka

O czym tu pisać, na tarasie wśród kwiatów? Czy nie lepiej jest słyszeć mruczenie kota, gdy wieczorem zaszczyci mnie swoją obecnością na kołdrze? Być  może miałabym kota w mieszkaniu, ale odstrasza mnie kuweta i dodatkowy bałagan. Lubię czyste pokoje.  Wesołe kafle w łazience i białe fugi lubią być wymuskane, ale zostawiam je i wyjeżdżam.

 Tu, pod Lublinem i kwiaty, i chwasty rosną razem w zgodzie a kotów jest dwanaście. Całymi dniami śpią na tarasie, w koszyku albo w budzie Psiaka, któremu zostały już tylko dwa zęby. Tylko jeden kot jest prawdziwie domowy. ten, który niedawno przeszedł operację, tylko on śpi na kołdrze i usypia  dzieci. I mama już nie musi czytać im bajek, ma trochę czasu dla siebie: "nic nie robienia wieczornego", albo leżenia przed ekranem bez codziennego zgiełku rozpieszczonej dwójki, bez przygotowań kolejnej kolacji, gdy wysyła je spać. Najlepiej wymyślić, że jest się głodnym i zyskać kolejną godzinę. Aż tu proszę pojawił się nowy wynalazek- "Kocurro" na pościeli i w mig usypia rozbrykane dzieci. Pozostałe koty to znajdy. Najpierw były dwa. Ktoś je zostawił przy drodze jeszcze małe i mama zabrała je do samochodu w chłodny dzień. Dzieci nazwały je odpowiednio: "Tygrysek i Czarna kokardka". Jednak po pewnym czasie Tygrysek został mamą z piątką kolejnych kotków a Czarna kokardka z czwórką i tak jest ich w sumie dwanaście. Czarna kokardka jest  chuda. Karmi dzieci i je dopiero wtedy, gdy wszystkie  się najedzą, także jej siostrzeńcy. Mama ją bardzo ceni i darzy  szacunkiem. Kocurro wychodzi na taras w słoneczne dni i bawi się z kotkami. Zapewne jest ojcem jednego z nich- tego szarego. Samce koty potrafią zabić maleństwa podobnie jak lwy, ale Kocurro jest przyjacielski,  liże je i czesze. Kotki nie sypiają na pościeli ani na szlafroku porzuconym w łazience - tylko on - i to mu wystarcza. Oblizuje Tygryskę, swoje łapy i małe tygryski. Adolfik bawi się wśród kwiatów, które niestety zjadają ślimaki. Jednak środki niszczące ślimaki są niebezpieczne dla kotków, więc trudno, mówi mama: "Zostanę bez kwiatów, lecz małe będą zdrowe. Tata nie jest zadowolony z dwunastki kociaków, ale kupuje im puszki z jedzeniem , podroby drobiowe i inne smakołyki. Dla piątki znalazł już właścicieli, ale Adolfik na pewno zostanie. Sypia razem z czołgiem zabawką, która pasuje do jego wąsika. 

                            mały Tygrysek

                                  Kocurro z Grzesiem

                                            Dzień dobry

                                     Lubelskie pola

                          Wycieczka w południe

  

    Na rynku w Lublinie

   Wolno im biegać

i moczyć się w fontannach, i wracać boso przez miasto na odległy parking

Czy trzeba czegoś więcej...? Czasami tak. I wtedy powstają sny.