Nie klękaj przed nikim

Wiele lat temu napisałam wiersz, który nie do końca był jasny. To był trudny dzień a słowa, które słyszałam wewnątrz siebie zaprzeczały mu. Dziś rozumiem go lepiej, a jednak czy to możliwe i czy może dotyczyć każdego z nas…?

Nie klękaj przed nikim

bo masz swoje imię

możesz je unieść

i uczynić świtem

Nie klękaj przed nikim

tylko przed Miłością

i na skrzydłach Ziemi

Po drugiej stronie światła

zaciska się obręcz

nie żałuj dzwonka

który już nie dzwoni

Wciąż nie zamknięte

są piaszczyste plaże

            Możesz stać się pełnią

            Możesz stać się światłem

            I możesz miłować

                                                               1997 r.