MIŁOŚĆ DO METALU

ja  smarkata
głupim gestem
osamotniłam

ciężarną  kobietę
gdy piwo żywieckie

podchodziło
aż do żółtych serwet

i osiadało na brzegu

kłębami piany

jak Selmęt

Nie zwiedzałam zabytków

o miłości
mówiłam z dziewczyną
My

kochankowie matek
sióstr ojców i braci

opętani
z mokrymi kroczami
idziemy na Wawel

Jest tam Czarny Chrystus
w przydymionych pierścieniach
ze stopami w astrach
z kolanami w świecach

rozpięty miedzy filarami
i zduszony złotem

Widziałam jak szedł
jak stawiał stopy na liściach
rzymski Bóg

To ja

przed snem
wyłuskałam pestki

by okryć jego ciało
płatkami słoneczników
chciałam być

jak muszelka
domykać

w ciszy końce

dotykał moich oczu
jego wzrok
obszyty aksamitem
i skośniały mi
wargi i usta
i drżały na poczęcie
rysowane bruzdy
aż przysypał je
palcami na policzkach

i złączył jak półkule.

                w kotarach czekał

                 kamień Krakowa

Mężczyzna z grobu
rozpadłymi rękami
poskładał moje biodra

na kamieniach

i okrył korą brzozową

huby wyrosłe na brzuchu
oddzielił

cygańskimi kartami
uszczelniałam dziury
by nie doszedł do lasu
grzybi odór
i nie złamał mi
pięści w konarach

Widziałam

jak stały wkoło
drżące papierosy

Nóż szczepił na paznokciach

stałeś przy szczycie

Ty trzymałeś palce
rozcapierzone w sierści

jak szatan

i już tężała w stop
zorzechowiona twarz
gdy wyszedł z oczu deszcz

i wymył
ziarna kwarcu
zostawiając rany
 

Miłość do metalu
wpija mi się w ciało

metalowymi kciukami
i zostaje jak ołów

                        Kraków 1982